Predigt in Plattdeutsch zum Pfingstmontag (Rückblick)

Veröffentlicht von Jean Cölln in Artikel · Montag 20 Mai 2024
Tags: Predigt, Selbmann, Nachhören, Plattdeutsch, Pfingsten

dat värte Kapitel

eersten Deel

Un nu denkt noch mal doran, dat ick ja wegen den Herrn int Gefängnis sitten do. Ick legg ju ant Hart: Lewt so, as sick dat hört

for ju! Ji sünd ja eegens vun Godd beropen. Lewt SO, dat Demot un Sanftmot in alle Saken de Böwerhand hebbt! Hebbt veel Ge-

duld mitenanner un verdrãgt ju in Lew! ?Sett allns doran, dat ji all` up een Stück staht in den eenen Geist, un dat ji dörch Freden mitenanner verbunn'n bliewt! Dat gifft man een Liew un een Geist, grad-so as ock man een Hoffnung de Grund dorför wär, dat ji beropen wörrn. Dat gifft ock man een Herr, een Glow, een Döp! Dat gifft man een Godd un Vader för all! He steit öwer alle un schafft dörch alle un lewt in alle.

tweet Deel

Gott sölbs hett nu welke to Apostels, welke to Profeten, welke to Evangelisten un welke to Hirten un Lehrers bestellt; denn de Hilligen schüllt dorto düchdi makt warrn, dat se den Deenst utrichten künnt, dörch den Christus sin Liew opbuut warrn schall.

Un dorbi bliwt dat, bit dat wi all' eeni worrn sünd in'n Glowen un in glieke Art un Wies Godd sin Söhn dörch un dörch kennen dot. Wi schüllt wassen in'n Glowen as en Minsch, de int vulle Leben steiht. Dat schall mit uns so wiet kamen, dat wi Christus in Hüll un Füll so riekli in uns opnehmen künnt, as dat bi utwussen Christenminschen blots geit.

Wi schüllt doch keen lütte Kinner bliewen, de sick jüst so, as de lütten Boote in de See vun'n Wind upwöhlen un rümschmieten lat, von jede Lehr hen un her driewen lat.

Wi dött för de Minschen keen Speelball warrn, den se hen- un herstöten dot. De hebbt doch nix anners as böse Saken vör un wüllt blots dorup rut, uns mit List up den slechten Weg to bringn. Nä wi schüllt an de Wohrheit fastholn un dörch de Lew an alle Deele mit em tohopwassen, ick meen mit Christus, denn he is ja dat Haupt. Vun em ut fögt sick ja de ganze Liew tosam un hett sin Tosamholn, un jedes Deel an Körper deit sin Deel dorto, so as em de Deenst eegens towiest is. Un so waßt sick de Liew ut to dat, wat he wesen schall, dörch de Lew.